دعای ۱۱ ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه محیی الدین مهدی الهی قمشه ای
در طلب حسن عاقبت و خیر خاتمت
(۱) اى خدائى که ذکرش (در دلها) فخر و شرافت اهل ذکر است (زیرا هر که به یاد خداست یاد حق ظاهر و باطن او را مظهر جمال و کمال خود مى‌گرداند و دلش را از صفات نقص پاک و به اوصاف کمال آراسته مى‌سازد و چنین شخص نزد همه با فخر و شرافت و در دو عالم عزیز و سعادتمند است) و اى خدائى که شکر و سپاسش فوز و سعادت سپاسگزار آن است و طاعت و بندگیش اهل طاعت را (از هر رنج و درد و غم و اندوه عالم) نجات بخش است اى خدا درود فرست بر محمد و آل پاکش و دلهاى ما را چنان به ذکر خود (و به یاد خویش سرگرم ساز) که از فکر و ذکر ما سوى الله فارغ گردد و زبان ما را آن سان به شکر و سپاس خود مشغول دار که ابدا به شکر دیگرى نپردازد و اعضاء و جوارح ما را چنان مستغرق طاعت خود گردان که از طاعت غیر تو باز ماند
(۲) سپس اى خدا اگر بر ما (در دوران عمر و گردش سال و ماه) از کارها زمان فراغتى تقدیر فرمودى (کرم کن و) در آن فراغت ما را (از معصیت و به طالت و شهوت‌رانى) سالم و محفوظ بدار که ابدا امور ناگوارى و رنج و ملالى (از بیکارى و فراغت) به ما نرسد (و حتى کار بیهوده و لهو و لغو و عبثى سر نزند) تا آنکه فرشتگان نویسنده اعمال زشت با نامه خالى از گناه از ما باز گردند و فرشتگان اعمال نیک با دل مسرور و شاد مراجعت کنند چون از ما حسنات و اعمال خیر نگاشته‌اند.
(۳) و اى خدا هنگامى که ایام زندگى ما به پایان رسد و مدت عمر ما سر آید و به دعوتت که البته همه را دعوت خواهى کرد (در پیشگاه حضرتت) و همه عالم از اجابت آن ناچارند ما را (در پیشگاهت) احضار کنى پس درود فرست اى خدا بر محمد و آل پاکش و در آن هنگام سخت (کرم فرما) و آخر عملى و خاتمه‌ى کارى که از فرشتگان نویسنده‌ى اعمال در نامه‌ى عمل ما بشمار آورند توبه‌ى مقبول درگاهت قرار ده و بعد از آن توبه مقبول دیگر ما را از ارتکاب هر گناه و اکتساب هر معصیت نگاه دار
(۴) و پرده‌اى که (در دنیا) روى اعمال زشت ما انداخته‌اى از مشاهده‌ى خلق روز ظهور اخبار (و اسرار و افکار و باطن اعمال) بندگان آن پرده را از روى کار ما برنینداز (و ما را در آن روز رسواى عالم مگردان)
(۵) که البته تو در حق آنانکه بدرگاهت دعا مى‌کنند بسى مهربان خدائى هستى و درباره آنانکه تو را به حاجتهاى خود ندا مى‌کنند البته نداى آنها را سریع اجابت خواهى کرد.