دعای ۷ ( دعا برای پیشآمدهای سخت و اندوهناک ) ترجمه محیی الدین مهدی الهی قمشه ای

هرگاه بر آن حضرت امر مهمى یا حادثه ناگوارى وارد مى‌شد و هنگام رنج و آلام روزگار این دعا را براى حل مشکلات مى‌خواند (که معروف شده به دعاى یا من تحل…)
(۱) اى خدائى که گره ناگواریهاى عالم به او گشایش مى‌یابد اى خدائى که سختیهاى جهان به او آسان مى‌گردد اى آنکه برون شدن از غم و اندوه به حقیقت شادى و خرمى از او درخواست مى‌شود
(۲) مشکلات عالم پیش قدرتت رام گردند و اسباب وجود هر چیز به لطف و کرمت نظام یافته است قضا به قدرت تو جارى و هر چیز عالم به اراده تو امضاء مى‌گردد
(۳) پس هر چه بخواهى به مجرد خواست پیش از فرمانت اطاعت کند و هر چه بخواهى به صرف اراده بدون نهیت منزجر گردد
(۴) خلق ترا در مهمات عالم مى‌خوانند و به درگاه تو در پریشانیها تضرع و زارى مى‌کنند هیچ درد و رنج و پریشانى دفع نشود مگر آنکه تو مندفع گردانى و تو برطرف سازى‌
(۵) و اى خدا گران حوادثى به من رسیده که مرا درهم شکسته و پریشان حال ساخته و مشکلاتى بر من وارد شده که مرا به رنج و غم افکنده‌
(۶) به قدرت تو آن امور بر من وارد آمده و به اقتدار تو بر من روآورده‌
(۷) پس غمى که تو آوردى کسى دیگر نتواند برد و مشکلى که تو فرستى غیر تو نتواند زائل کرد درى که تو بر بندى دیگرى نتواند گشود و اگر بگشائى نتواند بست آنچه را تو مشکل کنى کسى آسان نتواند ساخت و آنکه را تو خوار سازى کسى یارى نتواند کرد.
(۸) پس درود فرست اى خدا بر محمد (ص) و آلش و بر من به فضل و احسان در وسعت و آسایش بگشا و به قدرتت در قلبم لشکر هم و غم را در هم شکن و به من در آنچه شکایت از آن دارم حسن ظن و خوشبینى عطا فرما و شیرینى صنعت را در آنچه درخواست مى‌کنم به من بچشان و از جانب خود به من رحمت و گشایش و خوشگوارى عنایت فرما و براى من از لطف خود از هر مشکلى راه خروجى الهام فرما
(۹) و مرا از کار ملازمت وظایف بندگیت و به جاى آوردن سنن و احکامت به هیچ کار مشغول مگردان‌
(۱۰) اى خدا از حوادثى که به من رسیده سینه‌ام تنگ و دلم پر از هم و غم گردیده و تو بر دفع آنچه بدان مبتلا و به آن گرفتارم توانائى پس تو آن (غم و دلتنگیم را) به کرمت زایل گردان و هر چند من مستوجب این لطف تو نباشم اى صاحب عرش بزرگ اى صاحب نعمت با کرامت پس تو قادرى اى مهربانترین مهربانان عالم دعایم را اجابت فرما- اى پروردگار عالمیان‌