دعای ۹ ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه محیی الدین مهدی الهی قمشه ای
در اظهار اشتیاق به طلب مغفرت و آمرزش از خداى متعال عز سلطانه
(۱) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل اطهارش و ما را به سوى توبه (از گناهان) که محبوب و پسندیده تست بازگردان و اصرار در گناه و پافشارى در عصیان را که ناپسند تست از ما دور ساز
(۲) اى خدا هنگامى که ما در مقابل دو عیب و نقص به ناچار واقع شویم یک عیب در امر دین و یک عیب در دنیاى ما تو آن نقص را در آن امر (دنیا) که سریعتر به سمت فنا مى‌شتابد واقع گردان و از عیب و نقص در دین (یعنى عصیان و گناهان) که طولانى‌تر است (و موجب عذاب طولانى محشر) ما را دور ساز و پشیمانى ده
(۳) و هرگاه ما همت گماریم بر دو کار که یکى ترا از ما خشنود گرداند و یکى تو را به خشم و غضب آرد تو (از کرمت) به جانب آن کار که تو را خشنود مى‌گرداند قلب ما را مایل ساز و در عملى که موجب قهر و غضب تست قوت ما را (از لطف و کرم) ضعیف و ناتوان ساز
(۴) و هیچگاه ما را به اختیار نفس اماره وامگذار زیرا نفس اماره به باطل و زشتى و گناه مى‌گراید مگر توفیق ترک گناه عطا کنى (و نفس را از کار زشت بازدارى) که نفس حیوانى ما را جدا به زشتى و بدکارى امر (و از هر کار نیکو نهى) مى‌کند جز آنکه رحمت (خاص و لطف خفى) تو شامل حال ما شود (و ما را از مکر و حیله نفس اماره برهاند و از بدکارى به نیکوکارى کشاند)
(۵) اى خدا توئى که اساس خلقت ما را از چیز پست ضعیفى (مانند خاک تیره) بنیاد کردى و بر پایه سست و ناتوانى بنیان نهادى و از آب ناچیز و حقیر نطفه آفرینش ما را آغاز کردى پس ما را هیچ قدرت و نیروئى جز به حول و قوه‌ى تو نیست و ابدا بر امرى جز به یارى تو توانا نیستیم
(۶) پس پروردگارا تو ما را به توفیق خاص خود موید بدار (و به طاعت و نیکوکارى برگمار) و (بر کار صواب و عمل صالح) قوت و پایدارى عطا فرما و چشم دل ما را (به عشق و محبت روشن ساز و) از هر چه خلاف محبت (و شوق لقاى) تست نابینا ساز و هیچ یک از اعضاء و جوارح ما را مسلط بر معصیت مگردان.
(۷) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاکش و تمام افکار و امیال دلها و حرکات اعضاء و حتى چشم بهم‌زدن ما را همه را در موجبات ثواب (و لطف و رحمت) خود قرار ده تا آنجا که هیچ حسنه و ثوابى که به آن لایق پاداش (و لطف و احسان) تو مى‌شویم از ما فوت نشود و هیچ زشتى و معصیتى که موجب قهر و عقاب تو باشد بر ما باقى نماند.