دعای ۵ ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه محیی الدین مهدی الهی قمشه ای

(۱) اى خدائى که عجائب عظمت و جلالش را حد و نهایت نیست درود فرست بر محمد و آل پاکش و از الحاد و عناد (و شرک و جدال) در بزرگى و عظمتت ما را دور ساز (یعنى در روج انسان با معرفت الهى چیزى از خدا و بزرگى و جلال او شگفت‌آور و حیرت‌انگیزتر نخواهد بود و عارفان ربانى پیوسته از خدا خواهند که حق به تجلى نور عظمتش در قلب آنها قلوبشان را از ظلمت الحاد و شک و ریب و جدل در آن دور سازد و دائم حیران بزرگى و عظمت خویش گرداند)

(۲) و اى خدائى که دوران سلطنتش را پایانى نه و انتهائى ندارد (بلکه ملک و شاهى او ازلى و ابدى و حکومتش بر ملک نامتناهى وجود و عوالم بى‌نهایت هستى سرمدى است) درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را از دوزخ انتقام (و عذاب قهر فراق) خود آزادى بخش‌

(۳) و اى خدائى که گنجینه‌هاى رحمت وسیع بى‌انتهایش فنا (و نقصان) پذیر نیست (بلکه هر چه عطا کند بر خلق از آن رحمت بى‌نهایت هرگز کم و کاست نگردد عوالم ملک و ملکوت و غیب و شهود بى‌نهایت و کرات و منظومه‌هاى شمسى و کهکشانهاى بى‌شمار رشحه‌اى از آن دریاى رحمت است بلکه موجى از آن بحر جود و احسان الهیت است) درود فرست بر محمد و آل اطهارش و براى ما هم از رحمت واسعه‌ات نصیبى کامل عطا فرما

(۴) و اى خدائى که (نه تنها چشم ظاهر بلکه) چشم (بصیرت)ها(ى باطن صاحب نظران عالم از عارفان و حکیمان بلکه اولیاء و انبیاء الهى هم) در مادون مقام رویت و شهود حقیقت ذاتش منقطع و عاجز و حیران است (و جز آن قدر که نور جمالش در آئینه قلوب خلق تجلى کند راه مشاهده او به روى عالمیان بسته است و مراتب معرفت الهى از معرفت علم الیقین و عین الیقین و حق الیقین تا مراتب فناء و فناء عن الفناء و بقاء در فناء تمام بر حسب مراتب تجلیات انوار جمال رویت است بر قلوب پاک عالمان ربانى و عارفان الهى پس هم لاندر که الابصار ببصر ظاهر و باطن رویت و شهود کنه جمال حق محال است و هم رویت قلبى و شهود چشم باطن ممکن است و به مقدار معرفت و درجات تجلیات میسر و واقع است «ما کذب الفواد و ما راى» کلام خدا «الغیرک من الظهور ما لیس لک حتى یکون هو المظهر لک» کلام حضرت حسین علیه‌السلام «و لم اعبد ربا لم از» کلام امیرالمومنین و سید الموحدین است) پس (اى خداى مرئى و نامرئى) درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را به مقام قرب (و معرفت) خود نزدیک فرما

(۵) اى خدائى که هر امر بزرگى در مقابل شان بزرگیش کوچک است (هر چه در عالم با خطر و شان و جلال به نظر رسد هنگامى که عظمت او را یاد کنیم همه کوچک شوند و به طور کلى هرگاه انسان به یاد بزرگى خدا سلطان عالم وجود افتد و عزت و جلال حق را تصور کند و فکر خود را در علوم و معارف الهى متوجه کند هر امر ذى شان و قدر و منزلت عالم در نظرش حقیر و بى‌خطر و قدر بشمار آید و پیش معنى خدا هیچیک از عجائب و غرائب و شگفتى‌هاى عالم او را شگفت‌آور و حیرت‌انگیز نباشد). اى خدا درود فرست بر محمد و آل پاکش و براى خود به ما کرامت و عزت بخش (یعنى براى احیاء دین و تعظیم شعائر و تعلیم و نشر معرفت و توحید خود) (در دو عالم) ما را کرامت (و شرافت و عزت بخش)

(۶) و اى خدائى که باطن باطن و سر السر هر خیر عالم بر تو آشکار است (یعنى اخبار و آثار عالم وجود را که معانى گوناگون و باطنهاى تو در تو و اسرار نهان در نهان بسیار است همه نزد تو و علم محیط تو آشکار است) (اى خداى آگاه بر اسرار اخبار) درود فرست بر محمد (ص) و آل (ع) پاکش و ما را (به معاصى و اعمال زشت) نزد خود رسوا و شرمگین مفرما.

(۷) پروردگارا (درود فرست بر محمد و آل پاکش) و ما را به موهبت خود (و به لطف وجود و کرم بى‌حد و نهایت خویش) از عطاى اهل جود و سخاوت بى‌نیاز گردان و از وحشت و هراس آنکه خلق از ما بریدند ما را به عطا و احسان خود کفایت فرما تا آنکه ما با بذل و عطاى تو و فضل و کرمت ابدا راغب به عطاى هیچ کس نباشیم و (با وجود انس با تو) متوحش از احدى نشویم و (دائم به یاد تو و به احسان تو با تو انس گیریم و از قطع و دورى مردم وحشت نکنیم)

(۸) پروردگارا و تو تقدیر و تدبیر خود را به منفعت و سود ما قرار ده نه به ضرر و زیان ما و مکر و تدبیرت را بر له ما نه بر علیه ما مقرر فرما و دولت و حکومت را بر فتح و غلبه ما (بر دشمن) قرار ده نه بر شکست و خوارى ما

(۹) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را از قهر و غضب خود نگاهدار و به لطف و کرمت (از هر حادثه‌ى ناگوار) محفوظ بگردان و ما را به سوى حضرتت هدایت فرما و دور از درگاه عنایتت مگردان که اى خدا هر کس را تو نگهدارى کنى (از آفات عالم آسوده خاطر و) سالم خواهد بود و هر کس را تو هدایت کنى با علم و دانش (و سعادت) زیست خواهد کرد و هر که را تو مقرب درگاه خود گردانى این غنیمت (و فیروزى بزرگ) عالم است.

(۱۰) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاکش و شدت و سختیهاى حوادث عالم (و مشکلات روزگار) را از ما کفایت فرما و از شر و آسیب دامهاى شیطان (انس و جن) و تلخى صولت و قهر و اقتدار سلطان محفوظ دار (که هرگز از جانب سلطان به ما جور و آزارى و بیم و ستمى نرسد بلکه از صولت و اقتدار پادشاهان آسایش و امنیت و بهره و خیر نصیب ما گردان)

(۱۱) پروردگارا منحصرا آنانکه کفایت (به خیرات و رفع شرور) در عالم یافتند به فضل تو و حول و قوه و توانائى تو یافتند پس درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را هم کفایت فرما و هم اى خدا منحصرا آنانکه اهل عطا و بخشش شدند از فضل و جود تو این بهره یافتند پس درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را هم از عطاى بى‌حد و حساب (و رحمت نامتناهى) خویش بهره‌ى کامل عطا فرما و منحصرا آنانکه هدایت یافتند به نور جمال تو یافتند (یعنى کسانى که به راه معرفت و مقامات عالیه ایمان و به مراتب توحید و درجات تسلیم و رضا و رضوان هدایت یافتند و به سعادت نهائى و بهشت ابد نائل شدند همه به واسطه اشراق نور جمال ذات مقدس نور الانوار الهى است و بدون تجلى نور او در قلوب دلى مشتاقانه به راه خدا و طریق انبیاء و اولیاء خدا که راه هدایت و سعادت ابد است نخواهد شتافت و این هدایت ارائه الطریق نیست ایصال به مطلوبست که از رحمت رحیمى و لطف خاص خداست و گرنه هدایت ارائه الطریق که توسط انبیاء و به رحمت رحمانى است به تمام عالم افاضه گردیده است (انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا) پس اى خدا درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را هم به لطف خاص و کرامت مخصوص خویش هدایت فرما (و به مطلوب نهائى که مقام قرب و شهود تو است نائل گردان)

(۱۲) اى خدا هر کس را توئى دوست و یار و یاورش ابدا ضررى از متارکه خلق نبرد (و از خذلان و دورى مردم به او زیانى نخواهد رسید) و کسى را که تو بر او کرم کنى و عطا بخشى منع و حرمان دیگران زیان به دو نرساند و هر که را تو (به نور خود) هدایت کنى اضلال و رهزنى گمراه کنندگان گمراهش نتواند کرد (چون تمام قدرت و نعمت و رحمت عالم بدست لطف و جود و احسان تست)

(۱۳) پس اى خدا درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را به مقام عزت و مناعت خود از (اظهار حاجت به ) بندگانت منع فرما و به کرمت از عطاى غیر خود بى‌نیاز گردان و ما را به ارشاد و رهنمائى خویش به راه حق و حقیقت (که طریق خاصان و مقربان تست) رهبرى فرما

(۱۴) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاکش و سلامت (و بهجت و اخلاص) دلهاى ما را به ذکر عظمت خود قرار ده (و به یاد بزرگى و بزرگواریت روشن ساز) و آسایش تن و صحت بدن ما را به کار شکر نعمت و سپاسگزارى خود بدار و طلاقت زبان (و نطق و بیان) ما را به وصف نعم و احسان خویش گویا گردان.

(۱۵) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاکش و ما را از آن (پیشوایان توحید و ایمان) قرار ده که خلق را به سوى تو دعوت مى‌کنند و از آنانکه بندگان را به درگاه تو هدایت و دلالت مى‌کنند مقرر کن و ما را از بهترین خاصان نزد خود بگردان اى مهربان‌ترین مهربانان عالم (یعنى خدایا ما را مقام پیشوائى بر دعوت و هدایت بندگانت عطا فرما و از بهترین خاصان و مقربان درگاهت به لطف و رحمتت قرار ده که نه تنها خود به سوى تو رهبر شویم بلکه به واسطه‌ى ارشاد و هدایت خلق به سوى تو باشیم. رزقنا الله و ایاکم